Πρώτο, δεύτερο, τρίτο κύμα πανδημίας και κατά πως φαίνεται έχουμε ακόμα. Το δυστύχημα είναι πως αυτή η πανδημία αποδεκατίζει τον ανθρώπινο πληθυσμό. Ο ιός όπως φαίνεται είναι θανατηφόρος και οι ευχές δεν έπιασαν. Η νέα χρονιά μας βρήκε λιγότερους.
Πληθαίνουν τα στοιχεία και οι μελέτες που υποδεικνύουν πως η παχυσαρκία είναι ένας επιβαρυντικός παράγοντας που επιδεινώνει την πρόγνωση της νόσου. Εμείς όμως απτόητοι, συνεχίζουμε χορτάτοι να ευχόμαστε μανιωδώς υγεία. Χωρίς όμως να είμαστε πρόθυμοι να ξεφορτωθούμε το περιττό βάρος για χάρη της. Χωρίς όμως να είμαστε διατεθειμένοι να προγραμματίσουμε και να περιορίσουμε τις επιθυμίες μας στο ελάχιστο προκειμένου να την ζυγώσουμε.
Η παχυσαρκία είναι μία επιδημία. Δεν προκαλεί (κατά κανόνα) οξέα συμπτώματα. Δεν μειώνει αισθητά και ξαφνικά την ποιότητα ζωής. Γι’ αυτό και δεν αντιδρούμε, γι’ αυτό και δεν αφυπνιζόμαστε ώστε να λάβουμε άμεσα μέτρα και να την αντιμετωπίσουμε. Αντίθετα, έρχεται με ύπουλο τρόπο, αργά και σταδιακά. Ένα, ενάμισο, δύο κιλά το χρόνο, που «μιξάρονται» με ρεφρέν το «από Δευτέρα δίαιτα».
Υπάρχει, το γνωρίζουμε και συνυπάρχουμε. Της χαριζόμαστε. Αυτή όμως όχι. Κάνει το δύσκολο δυσκολότερο και το επιβλαβές επικίνδυνο. Κάνει την υπερχοληστερολαιμία, έμφραγμα του μυοκαρδίου. Κάνει την διαταραχή του γλυκαιμικού προφίλ, σακχαρώδη διαβήτη. Πλέον κάνει και την λοίμωξη από τον SARS-CoV-2, θανατηφόρα πνευμονία.
Εμείς όμως απτόητοι, συνεχίζουμε χορτάτοι να ευχόμαστε μανιωδώς υγεία.
