Στα γνωρίσματα του καλού διαιτολόγου συμπεριλαμβάνεται και η κατανόηση στην ανθρώπινη φύση του διαιτώμενου. Στην στιγμιαία αδυναμία που θα επιδείξει σε ένα λιμπιστικό γεύμα. Στην συγχώρεση της υπερφαγίας μιας γιορτινής ημέρας που ακυρώνει την προσπάθεια δύο εβδομάδων.
Όμως ως εκεί. Κάποιος θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη και το πηδάλιο του καραβιού. Κάποιος θα πρέπει να γίνει ο κακός της υπόθεσης, προκειμένου να αποφευχθούν τα πισωγυρίσματα.
Πρέπει ο διαιτολόγος να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι;
Δικαιούται να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι όταν πας και του πεις για δεύτερη-τρίτη-τέταρτη φορά ότι παραστράτησες; Μπορείς να απαντήσεις ελεύθερα στα σχόλια. Κατά τη γνώμη μου την πρώτη φορά όχι. Ούτε τη δεύτερη. Ούτε ακόμα και την τρίτη. Όλες αυτές τις φορές οφείλει να αφουγκραστεί τον διαιτώμενο και να προσπαθήσει να καταλήξουν συγκαταβατικά σε μία λύση. Μια λύση που θα βολεύει και θα εξυπηρετεί τους στόχους του διαιτώμενου. Και εάν αυτή η μέθοδος αποδίδει καρπούς, θα πρέπει να την ακολουθούν και οι δύο μέχρι το πέρας της προσπάθειας και την επίτευξη των στόχων.
Τι γίνεται όμως εάν δεν δουλεύει το συγκεκριμένο τροπάρι; Εκείνη τη στιγμή και προσεκτικά θα πρέπει να δοκιμάσει άλλες τεχνικές πειθούς. Ακόμη και το γρονθοκόπημα του τραπεζιού. Αλλά με προσοχή και τεχνική. Κάποιοι διαιτώμενοι, χρειάζονται να εναποθέτουν την ευθύνη της απώλειας βάρους στον διαιτολόγο. Να επαφίενται στις γνώσεις, τις ικανότητες και τις πρωτοβουλίες του. Χρειάζονται να έχει άλλος τον έλεγχο. Άλλοι πάλι, χρειάζονται να νιώθουν τον διαιτολόγο ως συνεργάτη.
Δεν πρέπει να harden τα skills σου διαιτολόγε
Ενσυναίσθηση και κατανόηση προς τον άνθρωπο και τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του είναι αυτά που πρέπει να έχεις διαρκώς στο μυαλό σου. Όπως και να τροποποιήσεις τη συμπεριφορά σου, ότι ύφος και να υιοθετήσεις, θα πρέπει να εξυπηρετεί έναν σκοπό. Να πείσει το διαιτώμενο να τροποποιήσει τις λανθασμένες διατροφικές συμπεριφορές και πεποιθήσεις. Δεν πρέπει να σε κουράζει τίποτα, να μην σε εκνευρίζει απολύτως τίποτα και να μην πλήττεις με ακόμη απολύτως τίποτα.
Διαιτώμενε προσπάθησε να τηρείς έστω τα προσχήματα.
Μην παρακούς και κάνεις του κεφαλιού σου για μια λιγούρα της στιγμής. Ακυρώνεις την δική σου προσπάθεια (κυρίως) αλλά και του διαιτολόγου. Τι μπορείς να κάνεις; Σημείωσε σε ένα χαρτάκι τη δυσκολία σου ή τι θα ήθελες ή τι σου έχει λείψει και ζήτησέ το από τον διαιτολόγο σου στην επόμενη συνεδρία.
Επίσης μην ψεύδεσαι (Σούζυ)!!! Το διαιτολόγιο δεν είναι συνταγή κάποιου σεφ ούτε μυθιστόρημα της Άγκαθα Κρίστυ. Είναι οι διατροφικές σου ανάγκες (μακρο- και μικρο- θρεπτικά συστατικά) μετεφρασμένα σε τρόφιμα. Αυτό σημαίνει ότι εάν δεν επιτύχεις την αναμενόμενη απώλεια βάρους, κάτι δεν έγινε. Μάλλον κάτι δεν έκανες (τις πιο πολλές φορές)! Πες το ευθέως και ευθαρσώς προκειμένου να βρεθεί η λύση στο πρόβλημα που προέκυψε και σε έβγαλε από τη στράτα. Δικαιολογίες του στυλ «δεν έφαγα τα λαχανικά ή τα φρούτα» προκαλούν απλά το γέλωτα.
