Αυτό το ερώτημα είναι συναφές με μία ερώτηση που δέχτηκα σήμερα σχετικά με τα οφέλη της διαλειμματικής νηστείας. Αυτολεξεί η ερώτηση είχε ως εξής: «ποια είναι η άποψή σου ως ειδικός της διατροφής σχετικά με τη διαλειμματική νηστεία;».
Όπως ανέφερα σε προηγούμενο άρθρο, υπάρχουν ενδείξεις ότι η διαλειμματική νηστεία μπορεί να ασκεί ευεργετική επίδραση στις νοητικές λειτουργίες, στην καρδιαγγειακή υγεία κ.ά. Δεν θα αναφερθώ στα ίδια πράγματα στο παρόν άρθρο. Κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να βρει τις πληροφορίες αυτές εδώ.
Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ακούγοντας αυτή την ερώτηση ήταν η βλάβη του οξειδωτικού στρες στο DNA των κυττάρων. Πράγματι, η κατανάλωση τροφής παρέχει στον οργανισμό την απαιτούμενη ποσότητα ενέργειας για να ζήσει. Για να απελευθερωθεί όμως η ενέργεια από την τροφή, λαμβάνει χώρα οξείδωση των ενεργειακών υποστρωμάτων. Κατά τη διεργασία αυτή παράγονται και προϊόντα που ασκούν καταστρεπτική δράση στον ανθρώπινο γονιδίωμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου. Άρα λοιπόν, μιας και κάθε φθορά του γενετικού υλικού μας φέρνει λίγο πιο κοντά στο τέλος μας, η διατροφή μπορεί να συντελέσει είτε θετικά είτε αρνητικά σε αυτή την εξέλιξη.
Άρα η κατανάλωση τροφής καταστρέφει το DNA μας;
Και ναι και όχι.
Ναι για τον λόγο που προαναφέρθηκε. Μάλιστα η βλάβη επιτείνεται όταν η διατροφή περιέχει ορισμένα μακροθρεπτικά και μικροθρεπτικά συστατικά όπως το κορεσμένο λίπος και ο χαλκός αντίστοιχα.
Όχι γιατί χωρίς τροφή, και την ενέργεια που αυτή παρέχει, οι επιδιορθωτικοί μηχανισμοί του DNA θα πάψουν να λειτουργούν εύρυθμα. Άρα κάθε βλαπτική επίδραση πιθανόν να είναι μοιραία και μόνιμη.
Άρα τι ισχύει;
Αυτό δεν μπορεί να το πει κανείς ακόμα με απόλυτη βεβαιότητα. Πόσο μάλλον να δώσει ισχυρές συστάσεις στον γενικό πληθυσμό και ειδικά σε ασθενείς. Κρατήστε μάλιστα αποστάσεις από όσους υποστηρίζουν φανατικά τη μία ή την άλλη άποψη. Η αλήθεια για μια ακόμη φορά είναι κάπου στη μέση.
Και η δική σου απάντηση ποια ήταν;
Κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέξει το τι θα βάλει στο πιάτο του. Είναι ελεύθερος επίσης να συμβουλευτεί κάποιον ειδικό πάνω σε αυτό το θέμα. Άρα είναι ελεύθερος και να επιλέξει να υιοθετήσει ένα γευματικό πρότυπο όπως η διαλειμματική νηστεία.
Η δικαιολόγηση μιας τέτοιας πρακτικής είναι τα πιθανά οφέλη που μπορεί να αποκομίσει. Πρέπει να γνωρίζει όμως ότι για αυτά, προς το παρόν, υπάρχουν ενδείξεις και όχι αποδείξεις.
Το μόνο σίγουρο είναι όμως ότι η διαλειμματική νηστεία είναι ένας πολύ απλός τρόπος για να μειώσουμε τον αριθμό των ημερήσιων γευμάτων μας. Έτσι θα μειώσουμε (λιγότερο σίγουρο αυτό) και τον αριθμό των ημερήσιων καταναλισκόμενων μερίδων. Άρα μπορούμε να πετύχουμε ένα υγιές σωματικό βάρος, το οποίο μπορεί να επιδράσει έμμεσα στην ακεραιότητα του γενετικού μας υλικού.
Συνεπώς, όποιος υγιής αντέχει την 12-14ωρη νηστεία μπορεί να το δοκιμάσει. Αλλά να έχει ενημερωθεί σωστά ώστε να ξέρει γιατί το κάνει και τι να περιμένει. Τώρα, αν θα ζήσει περισσότερο ποιος μπορεί να το πει; Μόνο ένας. Ο πλάστης μας. Οι υπόλοιποι κάνουμε πράξεις και λογαριάζουμε τις πιθανότητες.
